ΑΓΝΑΝΤΑ (Φωτ.thsallas)
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΑΙΟΥ
ΔΡΑΜΑΤΟΣ
ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΝΑΝΤΩΝ
Είχαν τελειώσει πια οι εξετάσεις του Φεβρουαρίου του σχολικού έτους 1961-1962 στο Γυμνάσιο Αγνάντων και καθώς, με τον ερχομό της άνοιξης, η σχολική ζωή κυλούσε ήρεμα, κυκλοφόρησε μεταξύ των μαθητών το ευχάριστο νέο: Ο Φιλόλογός μας, ο Γιώργος ο Ζώκαρης, με τη βοήθεια του Γυμναστή μας, του Γιώργου του Κορτζή, αποφάσισαν στο τέλος περίπου του διδακτικού έτους και πριν τις εξετάσεις του Ιουνίου ν’ ανεβάσουν στο Σχολείο με τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης την τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους ο τύραννος», που είχε διδαχθεί η τάξη αυτή εκείνη τη χρονιά.
Έτσι κάποια απογεύματα ξεκλέβαμε λίγο χρόνο απ΄ την προετοιμασία των μαθημάτων μας και τρέχαμε στην ανατολική αίθουσα του ισογείου του Γυμνασίου να παρακολουθήσουμε τις πρόβες, που είχαν ήδη αρχίσει.
Ο Γιώργος ο Ζώκαρης, που εκείνο το σχολικό έτος, εκτός απ΄ την ΣΤ΄τάξη, είχε αναλάβει όλα τα φιλολογικά μαθήματα και στην Δ΄τάξη, την τάξη μας, έδινε το παν για να παρουσιάσει μια άρτια απ΄όλες τις πλευρές παράσταση κι εμείς πρόθυμα του προσφέραμε τη βοήθειά μας.
Οι πρόβες συνεχίστηκαν κανονικά και η παράσταση αποφασίστηκε να δοθεί στη νότια πλευρά της αυλής του Γυμνασίου την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου.
Καθώς πλησίαζε η ημερομηνία, οι προετοιμασίες γίνονταν πιο εντατικές, τόσο στις ενδυμασίες των πρωταγωνιστών και του χορού, όσο και των σκηνικών.
Τα προβλήματα εκείνη την εποχή και μάλιστα σ’ ένα ορεινό χωριό, όπως τ’ Άγναντα, ήταν πολλά. Με την υπομονή όμως και την επιμονή των συντελεστών της παράστασης, καθηγητών και μαθητών, αλλά και τη βοήθεια των μαθητών της τάξης μας, λύθηκαν με τον καλύτερο τρόπο.
Ο καθένας λ.χ. απ’ τους μαθητές - ηθοποιούς φρόντισε στο μέτρο του δυνατού την αμφίεσή του, πάντα υπό την επίβλεψη των δύο καθηγητών, αλλά κι όλοι έτρεξαν στο δάσος να κόψουν από ένα ραβδί που ήταν απαραίτητο κυρίως στα μέλη του χορού.
Στη νότια γωνία της αυλής στήθηκαν τέσσερις ξύλινες κολώνες σε σχήμα τραπεζίου με τη μικρή πλευρά προς τη γωνία της αυλής.
Οι κολώνες αυτές ενώθηκαν μεταξύ τους με πολλά καδρόνια, πάνω στα οποία καρφώθηκε με πινέζες χοντρό λευκό χαρτί, που χρωματίστηκε κατάλληλα και πήρε όψη προπυλαίων ανακτόρου.
Έτσι στήθηκε η σκηνή με μια μεγάλη πόρτα στη μέση, ανάμεσα σε ζωγραφισμένους κίονες, που ανοιγόκλεινε ελεύθερα, ανάλογα με τις ανάγκες του έργου, ενώ μπροστά απ΄ την πόρτα τοποθετήθηκαν κατάλληλα βάθρα απ΄ τις αίθουσες του Σχολείου και δημιουργήθηκε η είσοδος του ανακτόρου.
Λίγο πιο μπροστά τοποθετήθηκε ο βωμός.
Ο μαθητής - πρωταγωνιστής Οιδίποδας - Γιώργος Καράμπαλης μετά το τέλος της
παράστασης επάνω στη σκηνή, με το πρόσωπο ακόμα βαμμένο, ανάμεσα στους
δυο καθηγητές, Γιώργο Ζώκαρη (αριστερά) και Γιώργο Κορτζή (δεξιά) και
μαθητές του Γυμνασίου.
Το πρόβλημα του φωτισμού λύθηκε με τη βοήθεια των υπευθύνων της ηλεκτρικής εταιρείας του χωριού Βαγγέλη Δήμου και Λάμπρου Ζιάβρα, οι οποίοι κατέβασαν απ’ τη διπλανή κολώνα μια γραμμή και θάβοντάς την για λόγους ασφαλείας στο χώμα, έφεραν ηλεκτρικό ρεύμα σε δυο προβολείς τοποθετημένους κατάλληλα στο έδαφος ώστε να φωτίζεται πλήρως η σκηνή.
Η τάξη μας ανέλαβε να μεταφέρει στο χώρο τα θρανία των τριών τάξεων του ισογείου για το κοινό, ενώ για τους επισήμους, πέρα απ’ τα καθίσματα που διέθετε το Σχολείο συμπληρώσαμε με καρέκλες απ’ τα πιο κοντινά καφενεία του χωριού.
Σάββατο βράδυ, παραμονή της επίσημης παράστασης, όλα ήταν έτοιμα και δόθηκε η παράσταση - πρόβα αποκλειστικά για τους μαθητές του Γυμνασίου.
Πριν απ’ την έναρξη ο Γυμνασιάρχης, ο Παναγιώτης ο Αλευρομάγειρος, μας έκανε μια κατατοπιστική ομιλία σχετική με την υπόθεση του έργου και η παράσταση άρχισε και τέλειωσε με επιτυχία.
Την επομένη σύσσωμο το χωριό έλαβε μέρος στην παράσταση. Τα θρανία και οι καρέκλες των επισήμων γέμισαν. Όσοι μαθητές παραβρεθήκαμε – και ήμαστε πάρα πολλοί – αναγκαστήκαμε να παρακολουθούμε την παράσταση όρθιοι.
Και πάλι ο Γυμνασιάρχης με μια εμπεριστατωμένη εισαγωγή έδωσε στο κοινό να καταλάβει την υπόθεση του έργου.
Και η παράσταση άρχισε.
Ο Γιώργος ο Ζώκαρης, εκτελώντας χρέη υποβολέα, καθόταν σε μια καρέκλα πίσω απ’ το δεξιό μέρος της σκηνής με το βιβλίο του έργου στο χέρι και μέσω μιας μικρής θυρίδας, αθέατης απ’ το κοινό, επικοινωνούσε με τη σκηνή και συντόνιζε έτσι την εξέλιξη του έργου, ενώ ο Γιώργος ο Κορτζής πίσω απ’ τη σκηνή προετοίμαζε τους πρωταγωνιστές.
Όλοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για την επιτυχία της παράστασης.
Ακόμα και σήμερα ηχούν στ’ αυτιά μου οι κραυγές του τυφλωμένου πρωταγωνιστή – Οιδίποδα, που βγήκε αιμόφυρτος τρικλίζοντας στη σκηνή:
-Οϊμέ!...Οϊμένα!...Ω, πού με φέρνεις μάγισσα τύχη!...
Απόλυτη ησυχία επικρατούσε ανάμεσα στους θεατές. Όλοι κρατούσαν την ανάσα τους, ώσπου μετά από λίγο «περαίνεται» πλέον «η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις» και με την επί σκηνής εμφάνιση των πρωταγωνιστών και του χορού με το Γιώργο Κορτζή, αλλά και του Γιώργου Ζώκαρη στο δεξιό μέρος της σκηνής, έξω απ’ την « κρυψώνα» του, το κοινό ξέσπασε σε θερμά, παρατεταμένα χειροκροτήματα.
Και η παράσταση έκλεισε με μια σύντομη ομιλία του Γυμνασιάρχη μας με επαίνους προς τους συντελεστές της και ευχαριστίες προς το κοινό για τη συμμετοχή του.
Μετά την αποχώρηση των θεατών η τάξη μας άρχισε τη μεταφορά των θρανίων, των βάθρων και των καθισμάτων στις τάξεις, γιατί πρωί – πρωί την άλλη μέρα το Σχολείο έπρεπε να λειτουργήσει κανονικά.
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Άνοιξη του 2013
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ» - αριθ. φύλ. 183 - σελ. 4 - https://agnanta.com.gr/)