ΚΥΨΕΛΗ (Φωτ. www.xenonaskypseli.gr)
ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο ΠΑΤΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ
(Εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»)
Το τελευταίο 10ήμερο Σεπτεμβρίου 1943, χωρίς να ενθυμούμαι ακριβή ημερομηνία, η 8χρονη τότε αδελφή μου Βασιλική, από την Κυψέλη (πρώην Χώσεψη) Άρτας, κάτοικος ομοίως, απεμακρύνθη από το σπίτι μας περί τα 800 περίπου μέτρα και μετέβη στη θέση «Νταβίσκα», πάνω απ’ τις πηγές, που υδρεύουν σήμερα το χωριό μας, για να μαζέψει καρύδια από μια καρυδιά, που υπήρχε εκεί. Στην προσπάθειά της αυτή και όπως ήταν ανυπόδητη δέχτηκε δήγμα από άγνωστο είδος φιδιού στο μεγάλο δάκτυλο του αριστερού ποδιού της, με αποτέλεσμα, να αισθανθεί έντονο πόνο και μούδιασμα σ’ όλο της το σώμα.
Τρομοκρατημένη και κλαίγοντας έτρεξε προς το σπίτι, όπου έφτασε μισολιπόθυμη και ανέφερε το περιστατικό. Αμέσως ο πατέρας μου πήρε το ξυράφι και έκανε 4-5 μικρές εγκοπές στο σημείο του δήγματος, που ήταν εμφανές και προσπάθησε με την πίεση να τρέξει όσο αίμα περισσότερο, στο πέλμα του ποδιού δε (στο ύψος της καμάρας) έδεσε σφικτά μια λωρίδα πανί, αλλά, ως απεδείχθη εκ των υστέρων, ήταν ανώφελο, αλλά και λάθος, γιατί το σφίξιμο αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα έπρεπε να χαλαρώνει, όπως είπε ο γιατρός κ. Χαρίλαος Παπαδόπουλος εκ Λαμίας, που ήταν στο Αρχηγείο του ΕΔΕΣ στον οικισμό «Σκιαδάδες» κοινότητας Βουργαρελίου, αλλά πέραν τούτου ουδέν ελλείψει σχετικών φαρμάκων. Συνέστησε να βράζομε νερό, να το αφήνουμε να κρυώνει και με αυτό να πλένεται η πληγή.
Μετά από λίγες ημέρες η κατάσταση επιδεινώθηκε και το κορίτσι έπεσε σε κώμα με μόνο σημείο ζωής την αναπνοή. Πρήστηκε σε όλο το σώμα και τα μάτια της ήταν κλειστά. Αναμέναμε από στιγμή σε στιγμή το μοιραίο, γι αυτό ο πατέρας μου πήγε στην πλατεία του χωριού να κανονίσει τα περί της κηδείας. Συμπτωματικά εκεί συνάντησε τον γέροντα συγχωριανό μας Κώστα Κατσικογιώργο, πρακτικό ορθοπεδικό, και πάνω στη συζήτηση του ανέφερε το ως άνω συμβάν. Τότε εκείνος συμβούλεψε τον πατέρα μου να γυρίσει αμέσως στο σπίτι, να σφάξει μια γίδα και πριν την γδάρει, να ανοίξει την κοιλιά, να βγάλει τον πατσά (στομάχι) και όπως είναι με το περιεχόμενό του να τον βάλει σε μια κουρίτα (ξύλινη λεκάνη), να κάνει μια σχισμή από πάνω και να βάλει το πόδι του κοριτσιού μέσα μέχρι το ύψος του αστραγάλου και να μείνει εκεί μέχρι να κρυώσει το περιεχόμενο αυτού, όπερ και συνέβη μετά 10 ώρες, προς δε είπε ότι, εάν σε 2-3 ώρες αντιδράσει, τότε βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.
Κώστας Κατσικογιώργος
Πράγματι ο πατέρας προέβη στην υποδειχθείσα διαδικασία και η αδελφή μου, εκεί που ήταν σε πλήρη ακινησία με πρησμένο όλο της το σώμα και τα μάτια κλειστά και δεν έδειχνε κανένα σημείο ζωής, πλην της αναπνοής, μετά παρέλευση 3 ωρών περίπου κίνησε τα χέρια της, άνοιξε τα μάτια της και ρώτησε αδύναμα «Τι με καίει στο πόδι μου;», το οποίο παρέμεινε μέσα στο περιεχόμενο του πατσά ένα 10ωρον, δηλαδή μέχρι που κρύωσε εντελώς αυτό. Η ουσία είναι πως η αδελφή μου σώθηκε και ζει στο χωριό μας με την οικογένειά της, με κάποια μικρή παραμόρφωση στο πέλμα του ποδιού της.
Του περιστατικού αυτού, κ. Διευθυντά, δια της εγκρίτου υμών εφημερίδος, θα ήθελα να λάβουν γνώση ο ΕΟΦ, οι Ιατρικές Σχολές και οι Ιατρικοί Σύλλογοι όλης τη χώρας, καθώς και η Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης, μήπως και αποτελέσει η εμπειρία μου αυτή αντικείμενο ερεύνης, προς όφελος των συμπολιτών μας.
Κων/νος Θεοδ. Λύκος
3 Οκτωβρίου 2006
Ιωάννινα
[Αφιέρωμα του Γιάννη Κ.Κατσικογιώργου στη μνήμη του πατέρα του]
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ» - αριθ. φύλ.188 - σελ. 4)