ΑΓΝΑΝΤΑ (Φωτ. G.E.conom)
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ
«ΚΑΙ ΣΥ ΤΕΚΝΟΝ ΒΡΟΥΤΕ;»
Σχολικό έτος 1962-1963, έκτη τάξη, στη μικρή, μεσαία αίθουσα του ορόφου του Γυμνασίου Αγνάντων. Σάββατο, πρώτη ώρα, στο δίωρο μάθημα των Νέων Ελληνικών με το Χρήστο τον Μπονιάκο.
Από το προηγούμενο μάθημα μας είχε αναθέσει ν’ αποστηθίσουμε κάποιο μικρό ποίημα τριών ή τεσσάρων στροφών από τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα της ΣΤ΄ τάξης.
Μετά το "καλημέρα" και το "καθίστε" άρχισε να μας εξετάζει.
-Ορίστε, το πρώτο θρανίο !
Οι τρείς συμμαθήτριές μας του πρώτου θρανίου σηκώθηκαν και όρθιες μπροστά από τον πίνακα άρχισαν μία-μία ν’ απαγγέλλουν τους στίχους του ποιήματος.
Ακολούθησαν οι μαθητές των επόμενων θρανίων, οπότε κάποιος απ’ αυτούς, που δεν είχε αποστηθίσει σωστά το ποίημα, έκαμε ένα φραστικό λάθος, μπέρδεψε τα λόγια του και απάγγειλε μια απρόσμενη λέξη, που προκάλεσε τα γέλια ολόκληρης της τάξης,ακόμα και του ίδιου του καθηγητή μας.
Ο πρώτος απ’ τους επόμενους τρεις , που σηκώθηκαν, μόλις άρχισε την απαγγελία, βλέποντας την τάξη να γελά ακόμα, ξεσπάει σ’ ένα δυνατό γέλιο, το οποίο ξεσήκωσε πάλι ολόκληρη την αίθουσα.
-Ο επόμενος, λέει αμέσως ο Μπονιάκος.
Ξεκινάει ο επόμενος. Το ίδιο επαναλαμβάνεται και μ’ αυτόν, αλλά και με τον μεθεπόμενο.
-Καθίστε κάτω. Το επόμενο θρανίο !
Ολόκληρη η τάξη γελάει σιωπηλά απ’ τη μια άκρη στην άλλη. Οι επτά μαθήτριες, που κάθονταν στα πρώτα θρανία, σκύβουν τα πρόσωπά τους και βάζουν μπροστά απ’ το στόμα τους τα χέρια τους προσπαθώντας έτσι να κρύψουν τα γέλια τους, ενώ πιο πίσω οι μαθητές κρύβονται γελώντας ο ένας πίσω απ’ τον άλλο. Ένα ασυγκράτητο γέλιο, νευρικό, πνιχτό και βουβό με κάποιες ανά διαστήματα εκρήξεις επικρατεί στην τάξη.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και με τους τρεις επόμενους. Κανένας πλέον δεν είναι σε θέση ν’ απαγγείλει το ποίημα μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα. Ακόμα κι οι πιο ψύχραιμοι υποκύπτουν και ξεσπούν άθελά τους σε ασυγκράτητα γέλια.
- Καθίστε. Το επόμενο θρανίο, ο Μπονιάκος.
Έτσι, αφού συνεχίστηκε η ίδια ιστορία με μερικά ακόμα θρανία από τα δεκατέσσερα , που είχε η τάξη μας, ήρθε και η σειρά μου.
Άγναντα 1960 ή 1961.Όρθιοι από αριστερά:Πανταζής Τούμπουρος,
Γιάννης Κατσικογιώργος και Δημήτρης Τούμπουρος. Καθιστοί από
αριστερά:Χρήστος Σκανδάλης, Γιώργος Νίκου και Γιώργος Τσίτσας.
Καθόμουν στο τελευταίο θρανίο της πτέρυγας προς τα παράθυρα, απέναντι ακριβώς απ’ την έδρα, με τους Δημήτρη Τούμπουρο και Δημήτρη Φράγκο.
Σηκωθήκαμε και οι τρεις στον πίνακα.
Η τάξη συνέχιζε, οι συμμαθητές μου, όπως ήταν φυσικό, δεν άντεξαν κι ο Μπονιάκος:
-Ο άλλος.
Γνώριζα άριστα το ποίημα κι άρχισα να το απαγγέλλω αμέσως. Δεν είχα καν συμπληρώσει δυο-τρεις στίχους και η ματιά μου γύρισε στην τάξη. Δεν κρατήθηκα και ξέσπασα κι εγώ σ’ ένα πνιχτό γέλιο πίσω απ’ την παλάμη μου και τα σφιχτοκλεισμένα μου χείλη.
-« Και συ τέκνον, Βρούτε; », μου κάνει ο Μπονιάκος.
Διέκρινα κάποιο παράπονο στα μάτια του και μονομιάς συνήλθα. Σταμάτησα απότομα τα γέλια και ξαφνικά ένιωσα ένοχος.
-Καθίστε. Το επόμενο θρανίο.
Οι σχέσεις μου με τον Μπονιάκο ήταν άριστες. Ήμουν απ’ τους καλύτερους μαθητές στα μαθήματά του κι ιδιαίτερα στη μετάφραση κι επεξεργασία αρχαίων θεμάτων. (Προετοιμαζόμουν άλλωστε για τη Φιλοσοφική και Νομική του Πανεπιστημίου, αλλά οικογενειακοί λόγοι με οδήγησαν τελικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία). Φρόντιζα πάντοτε να είμαι διαβασμένος στα μαθήματά του, φρόνιμος και υπάκουος στην τάξη, ανταποδίδοντας έτσι την ευγνωμοσύνη του προς το πρόσωπό μου.
Εξ’ άλλου είχα καθιερωθεί πλέον ως ο « αναγνώστης » της τάξης. Κάθε φορά απαντούσε περιληπτικά στις ερωτήσεις, που του απευθύναμε στην τάξη, είτε αυτές ήταν από το μάθημα είτε εκτός μαθήματος και συμπλήρωνε:
-Αύριο θα σας φέρω μία μελέτη επί του θέματος.
Διέθετε στο σπίτι του πλούσια βιβλιοθήκη και την άλλη μέρα έμπαινε στην αίθουσα με τα βιβλία που μας είχε υποσχεθεί. Μου όριζε τα αποσπάσματα, που έπρεπε να διαβάσω κι άρχιζα την ανάγνωση όρθιος μπροστά απ’ την έδρα, ενώ ο ίδιος, που σπάνια καθόταν σ’ αυτή, πηγαινοερχόταν μπροστά απ’ τον πίνακα ή ανάμεσα απ’ τα θρανία, όπως το συνήθιζε.
Έτσι , λοιπόν, αφού εξέτασε όλους τους μαθητές και η τάξη είχε πλέον ηρεμήσει, πριν ξεκινήσει η διδασκαλία του νέου μαθήματος:
-Αυτό θα ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη στη βαθμολογία σας !
Φυσικά και δεν ελήφθη. Ο χαρακτήρας του Χρήστου του Μπονιάκου ποτέ δε θα του το επέτρεπε.
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Άνοιξη 2012
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ » - αριθ. φύλ. 179 - σελ. 8 - https://agnanta.com.gr/)