ΑΓΝΑΝΤΑ (Φωτ.agnanta.com.gr)
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ
ΑΠΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΣ ΟΜΗΡΟ
Σχολικό έτος 1959-1960, τάξη Γ΄, στην ανατολική αίθουσα του ορόφου του Γυμνασίου Αγνάντων. Εκείνη την ώρα είχαμε Όμηρο (δε θυμάμαι πια, αν ήταν Ιλιάδα ή Οδύσσεια) με το φιλόλογό μας το Λουκά τον Κούσουλα. Η διδασκαλία του νέου μαθήματος είχε τελειώσει κι έμεναν αρκετά λεπτά μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.
Ο καθηγητής μας με είχε επιλέξει απ’ την αρχή της σχολικής χρονιάς να διαβάζω ή ν’ απαγγέλλω εγώ στην τάξη κάθε φορά, που μας έμενε χρόνος και μας έφερνε στην αίθουσα κάποιο βιβλίο σχετικό με τα μαθήματά μας.
Έτσι, λοιπόν, κι εκείνη τη μέρα πήρα το βιβλίο της νεοελληνικής μετάφρασης του Ομήρου, κάθισα στην έδρα κι άρχισα ν’ απαγγέλλω.
Οι συμμαθητές μου μ’ άκουγαν προσεκτικά, ενώ ο καθηγητής μας κάθισε-όπως το συνήθιζε-στη θέση μου ή σε κάποιο άλλο θρανίο παρέα με τους μαθητές του και παρακολουθούσε κι αυτός την απαγγελία.
Την πρώτη φορά, που ανέβηκα στο βάθρο του πίνακα και ήμουν έτοιμος ν’ αρχίσω την απαγγελία, με υποχρέωσε ,αντί να στέκομαι όρθιος, να κάθομαι στην έδρα! Φυσικά εγώ δίσταζα να πάρω τη θέση του, μα αυτός επέμενε με αποτέλεσμα κάθε φορά η ανάγνωση ή η απαγγελία να γίνεται απ’ την έδρα σύμφωνα με την επιθυμία του.
Και καθώς εκείνη τη μέρα η απαγγελία προχωρούσε και στην τάξη επικρατούσε απόλυτη ησυχία, ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ο Γυμνασιάρχης, ο φοβερός … Αλευρομάγειρος!
Στη στιγμή η τάξη ολόκληρη κι εγώ μαζί στην έδρα σηκωθήκαμε σαν ελατήρια όρθιοι και υποδεχτήκαμε το Γυμνασιάρχη μας.
-Πού είναι ο κύριος Κούσουλας; ρωτάει ο Γυμνασιάρχης.
-Εδώ, κύριε Γυμνασιάρχα, απαντά ο καθηγητής μας, που εν τω μεταξύ είχε σηκωθεί κι αυτός απ’ το θρανίο κι έσπευδε στο διάδρομο προς το μέρος του.
-Γιατί αυτός κάθεται στην έδρα; ξαναρωτά ο Γυμνασιάρχης.
-Μας απαγγέλλει Όμηρο από νεοελληνική μετάφραση, κύριε Γυμνασιάρχα.
-Όχι από την έδρα. Όρθιος μπροστά από τον πίνακα.
-Μάλιστα, κύριε Γυμνασιάρχα, συμφωνεί ο καθηγητής μας κι εγώ υπακούοντας αμέσως παίρνω θέση όρθιος μπροστά απ’ τον πίνακα με το βιβλίο στα χέρια, έτοιμος να συνεχίσω.
Αφού συνομίλησαν χαμηλόφωνα για μερικά δευτερόλεπτα, ο Γυμνασιάρχης αποχώρησε κι ενώ η τάξη, που είχε σηκωθεί εν τω μεταξύ και πάλι όρθια, καθόταν, ακούω τον καθηγητή μου:
-Συνέχισε.
Και καθώς τα βλέμματά μας διασταυρώνονται, διακρίνω στα χείλη του ένα αχνό, αδιόρατο χαμόγελο, που μαρτυρούσε πολλά…
Γιάννης Κατσικογιώργος
Συνταξιούχος Δάσκαλος
Φθινόπωρο του 2011
Μενίδι Αιτωλ/νίας
(Εφημ. «ΑΓΝΑΝΤΑ ΑΡΤΑΣ» - αριθ.φύλ.177 - σελ. 4 - https://agnanta.com.gr/)